(Vegan) eten wat de pot schaft!?

(vegan) E T E N.. Wat de pot schaft!?
Een ideaal voor de opvoeders maar in de praktijk blijkt toch wel dat dit niet altijd opgaat.
We willen graag dat iedereen aan tafel smult van gezond eten.
Inmiddels kunnen we 3x per week uit de moestuin eten.
Het is onze uitdaging om met de seizoenen mee te gaan. Dus straks in de winter willen we ook kunnen oogsten.
Een van de jongens eet hier liever geen stukjes in z’n prak, en peultjes zijn dat dus echt niet z’n favoriet. Hij griezelt er van. Het streven is in ieder geval dat hij het geprobeerd heeft. En verder laten we het voor wat het is. Het is mooi om te zien als het van lieverlee vanzelf komt. En soms ook niet, prima.
Sinds dat ik eind november corona kreeg heb ik te maken met een beperkt energielevel enz. Het is intensief om er elke dag mee te moeten dealen.
De moestuin is voor ons gezin een fijne plek om samen bezig te zijn. En tegelijk een plek om rust te ervaren.
Ik ervaar het als een zegen van onze Schepper als de zaadjes ontkiemen, plantjes worden, de bloempjes doorkomen, vrucht gaan dragen en uiteindelijk geoogst kunnen worden. 
Het klinkt misschien gek maar momenteel zijn dat happy moments voor me. 
De bijen hebben het inmiddels ook goed naar hun zin.

Je ziet ook een foto van vlees. Worsten gemaakt van wild, een bewuste keuze. In de afgelopen tijd zien we een stijgende trend dat opvoeders hun kinderen vooral willen bijbrengen dat ze vega (of welke variant ook) zouden moeten zijn voor een gezond, bewust en goed leven. 
Is het niet belangrijker om onze kinderen gezond voedsel te leren waarderen?! In balans. Leren we hen nog waar de groenten vandaan komt? Wat heeft de boer of tuinder voor werk verzet voordat de groenten op ons bord beland? En welk proces ging vooraf aan het stukje (vegan) vlees wat op de BBQ beland?

Onze jongens plagen me heel graag als we genieten van een kippenpoot. (Tegenwoordig fietsen ze naar de poelier, hier een stukje verderop. Boodschapje doen voor mama.) Zodra ik mijn eerste hap neem hoor ik ‘tokk,tokkkk,tokkktokkkk!!, ah mam, wat eet u nu? is toch zieluugg!’ Inmiddels weet ik dat het hun tactiek is om die kippenpoot van mijn bord te laten verdwijnen om vervolgens met elkaar te kunnen veroveren. Dat is dus 1 keer gebeurt toen we het gesprek hadden over waar ons vlees vandaan komt. Het is al even geleden en het zorgde voor bewustwording en keuzes die we nu maken. Hier zal ik verder nu niet over uitwijden.

Terug naar de vegan kip. De jongens deden mee aan een online kookworkshop voor kinderen. Ontzettend leuk, gezellig en leerzaam. Het heeft als doel dat kinderen al jong leren om gezond te eten. De ‘kookjuf’ kwam dus aan bij het pakje ‘vegan kip’. en hield vervolgens 4 minuten een verhaal over hoe goed het wel niet was om geen echt vlees te eten en respecteerde en bewonderde kinderen dat zij al steeds vroeger kiezen voor een vegan leefstijl.
Om de pret niet te drukken, tijdens deze, verder heel geslaagde kookworkshop liet ik deze 4 minuten op dat moment maar even voor wat het was. En schrijf er nu even een blogje over.

Eigenlijk verbazingwekkend hoe we bijvoorbeeld massaal vegan kip kopen. (Hoezo noem je het nog kip of koe of varken?) En vooral bijzonder dat we onze kinderen in een ‘vegan kip’ laten geloven.
Zullen onze toekomstige kinderen later op zoek gaan naar de ‘vegan kip’ bij de kinderboerderij? Om te kijken hoe ze eieren leggen, kuikens krijgen & lekker rond scharrelen?
Wie weet gaan die vegan kippen wel eieren met groentes leggen..! 😉 Wie zal het zeggen?!

Laat een reactie achter

Scroll naar boven