De volgende dag gingen we dezelfde route en kwamen onderweg een eekhoorn en 2 reeën tegen. Dat blijft mooi. Inmiddels moesten we vlakbij zijn maar we zagen de boom nog niet. ‘Een stukje achter uit, daar staattie!’ roept Reinier die achter op de wagen zat.
Ik blijf me verbazen over het onthoudingsvermogen van de kinderen. Goed, in z’n achteruit en ja, daar stond de berk. MET sap in de jerrycan! Ontzettend gaaf natuurlijk. We hebben het gat in de boom dichtgemaakt, dit is belangrijk om te doen zodat de boom niet ‘doodbloed’.
Eenmaal thuis hebben we met elkaar een borrelglaasje berken sap op! Het proeft lichtzoet.
Vooraf had ik wel goed gelezen om er toch echt zeker van te zijn of je de sap echt puur kunt drinken. Of het niet schadelijk is. Stel je voor, liggen we de volgende dag met buikpijn op de bank ofzo. Tegelijk denk ik dan, het sap komt ‘gewoon’ uit de natuur, en daar zijn we dan bezorgd om of het wel oké is. We zijn het eigenlijk ontwend om dit normaal te vinden. Het smaakt lekker en het is super gezond. Het maakt ons nieuwsgierig naar wat er nog meer te vinden is.
De jongens, en ook wij vinden het een bijzondere ervaring en het smaakt lekker.
Wat vind je er dan zo lekker aan vraag ik aan de jongens? ‘Omdat we zelf de boom hebben gezocht, getapt, het smaakt naar het bos en dat we het gezellig met elkaar hebben gedaan!’ krijg ik dan terug. Ah.. Daar voel ik me dan oprecht gelukkig bij, vooral dat samen doen vind ik ook zo fijn.
Begin april vraagt een van de jongens of we toch wel weer berkensap kunnen tappen!
We hebben het opnieuw gedaan, nu op de andere manier. We breken een takje door en hangen daar een fles aan. Nadat we de volgende ochtend gaan kijken hebben we maar liefst 750ml verzameld! Uit de tas van een van de jongens kwamen een paar borrelglaasjes, ik moet er om grinniken. Staan we dan, in het bos, aan een ‘berkenborrel’! En terwijl we dat drinken, zien we op de nipper nog 2 reeën afspringen.
